قلبم...

قلبم ، مهمانخانه نيست که آدم‌ ها بيايند
 دو سه ساعت يا دو سه روز توي آن بمانند و بعد بروند...
 قلب ، لانه‌ ي گنجشک نيست که در بهار ساخته بشود
 و در پاييز باد آن را با خودش ببرد....
 قلب؟ راستش نمي دانم چيست...
 اما اين را مي دانم که فقط جاي آدمهاي خيلي خوب است.....آدمهای خوب و بد از نظر خودم  و نه دیگران....آدمهای خوب در وبلاگم....در قلبم...و در زندگیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی ام.....از  امشب تا هرشب و هر لحظه...
گاهــــــی دلم برای خودم تنگ میشود...
گاهـــی دلم برای باورهای گذشته ام تنگ میشود....
گاهــــــــــی دلم برای پاکیهای کودکانه ی قلبم میگیرد....
گاهی دلم از رهگذرانی که در این مسیـر بی انتها آمدند و رفتند، خسته میشود....
گاهـــــــی دلم از راهزنانی که ناغافل دلم را میشکنند میگیرد....
 ...گاهــــــــی آرزو میکنم ای کاش...